Het internationale nieuws stond er weer bol van deze week.
Na de varkensgriep en andere ziekten die de wereldbevolking bedreigen, waren het dit keer de mazelen die een gevreesde come-back maakten.

Vermeende oorzaak? : Ouders die weigeren hun kinderen te vaccineren.
De Amerikaanse pers dook er bovenop en stuurde hun bevindingen naar relevante uithoeken van de aarde.

Een interview met een Amerikaan die vertelde dat hij zijn kind niet ging inenten om daarmee het leven van iemand anders te redden, kon menig kijker ervan overtuigen dat het hier om slechte mensen gaat, die weigeren zich in te zetten voor het ‘ons-gevoel’.

Tegelijkertijd werd een moeder van een kindje met leukemie aan het woord gelaten die vertelde over haar angst dat haar dochtertje, (dat zelf de vaccinatie niet kon krijgen vanwege mogelijke bijwerkingen) de mazelen zou krijgen en hoe bedreigend het is dat mensen, die hun kinderen wél zouden kunnen inenten, weigeren mee te werken aan de bescherming van de samenleving.

Obama rondde het publiekelijk af met de mededeling dat ‘er geen enkele reden was’ om je kind NIET te laten vaccineren.
Ik ga er maar vanuit dat Obama dit heeft gezegd met een pistool van de pharmaceutische industrie en zijn ministerie van volksgezondheid (buiten de camera) tegen zijn hoofd, want ook hij zal toch op de hoogte zijn van het groeiend aantal verslagen en rapporten die laten zien dat vaccinaties niet voor iedereen even gezond blijken te zijn.
De bijwerkingen kunnen soms net zo dodelijk of verminkend als de mogelijke kwaal.

Maar is dit wel een debat over de al dan niet morele verplichting om het belang van het grotere geheel boven het belang en de persoonlijke overtuigingen van het individu te plaasten? Gaat dit niet over geheel andere aspecten in naam van het algemeen belang?

Helaas draait een heel groot deel van de wereldeconomie op angst. Angst voor armoede, angst voor oud worden, angst voor tekorten.
Angst voor ziektes is er daar één van. Angst waar producenten van vermeende levensreddende of levensverbeterende middelen een behoorlijke zakcent aan verdienen. Een zakcent, dusdanig groot, dat de wereldeconomie, ofwel ‘het economische systeem’ er afhankelijk van is en/of wordt gemaakt.

Het is mooi wanneer de mensheid gedurende haar evolutie middelen uitvind die ziektes en de beschadigingen die ze veroorzaken onmogelijk maken; maar is die wolk wel zo roze?
Wanneer producenten geen verantwoordelijkheid nemen voor fouten in hun producten, of erger nog: deze fouten in de doofpot stoppen, kan het behoorlijk misgaan met de wereldgezondheid.

Waarom dan toch de waarheid verzwijgen?
Omdat het naar buiten treden van deze cijfers grote gevolgen zou kunnen hebben voor de winst?; door het moeten uitbetalen van schadevergoedingen of het risico van inkomstenderving, wanneer toegegeven moet worden dat de produkten lang niet altijd even goed werken?

Waarom laat ‘de pro-inenten lobby’ zich zo flink horen wanneer op een bevolking van 300 miljoen, een paar gevallen van de mazelen opduiken?
Je kan je afvragen hoe bedreigend het werkelijk is, wanneer het grootste deel van de patienten na het verloop van de ziekte gewoon weer gezond rondloopt, net als bij vele andere ziektes waarover alarm werd geslagen in de afgelopen jaren. Je kan je afvragen in wiens belang hier wordt gehandeld. In belang van een gezonde economie? of in het belang van een gezonde samenleving?